Karma

Maybe.

Donderdag, Varanasi

Vanochtend vroeg op om 4.30 uur, na een overigens lekker koele nacht met onze stille airco.
De dompelaar en espresso zakjes worden dan door ons zo gewaardeerd. Eerst even bijkomen op ons zwoele balkonnetje.
Om 5.00 uur nog in het donker op weg in tuktuks richting de Gaths van Varanasi. Wat een indrukken al onderweg. Indiërs die onderweg zijn om te baden ! in de heilige Ganges. Koeien die midden op de weg liggen, mensen die op straat liggen te slapen, blaffende honden, mensen die zich bij een straaltje water hun gezicht wassen.

Men zegt altijd eerst Napels zien, dan sterven, hier is het andersom. Eerst sterven, dan Varanasi zien. Althans voor de Indiërs. Wij willen eerst wel Varanasi zien, we geloven niet zo in een (beter) volgend leven.

We gingen met een grote roeisloep stroomopwaarts op de Ganges langs de verschillende Gaths. Dat zijn dus de trappen naar de Ganges toe. Er zijn 85 Gaths. Vroeger hadden de blijkbaar 85 verschillende maharadja's, dus de koninkrijkjes hadden hun eigen trappen.
Overal waren Indiërs zich aan het baden. Het ritueel schijnt drie keer onder te dompelen te zijn en dan een slok Ganges water te nemen. Maar de Indiërs wassen zich er ook in, mannen met een lendendoek om of onderbroek aan, vrouwen allemaal in hun sari's. Dat lijkt me overigens moeilijk jezelf wassen.
Ook deden vrouwen en mannen de was. Stroomopwaarts zagen we echter ook het (open) riool in de Ganges stromen.

In juni zijn er bij hevige moesson regens wel 600 mensen verdronken in Noord-India. Toen heeft het water in de Ganges ook hoog gestaan. Dat was ook nog wel te zien op de huizen aan de Gaths. Sommige huizen hadden het met hun fundament begeven. Er lag op veel plaatsen ook nog veel zand op de trappen. Ze spoelen hier het (soms wel een meter hoge) zand met water (pompen) uit de Ganges weg.

Toen we weer stroomafwaarts aan wal kwamen werden we losgelaten. We wilden graag naar een crematie plaats toe. Nou, dat was echt wel even zoeken in de vele vele straatjes, compleet met Indiërs die op weg zijn naar een tempel, mensen die bijna dood zijn etc etc.
Veel 'politie' met karabijnen. Waar dat nou weer goed voor is....
Eenmaal de crematie plaats gevonden kregen we ongevraagd uitleg van een Brahman? In ieder geval een soort priester. Overal lag hout opgestapeld. Crematies waren aan de gang. Verschil tussen rijk ( genoeg hout ) en arm (leek meer vuilnis dan hout)
Aan het einde van het verhaal wilde de Brahman natuurlijk geld ' voor hout ' voor de armen die even verderop in het ' hospitaal ' lagen dood te gaan. William gaf voor ons drieën 350 roepies, maar dat was natuurlijk niet voldoende. Veel klaagzangen, wij zouden zo geen goed Karma krijgen etc etc. Uiteindelijk waren we hem kwijt en vonden het rooftop restaurant met uitzicht op de Ganges.

Er dreef een ingepakt lijk voorbij. Dat is dan een monnik, baby (deze niet), zwangere vrouw, lepra lijder of iemand die door een slang gebeten is. Zij allen worden niet gecremeerd maar aan de Ganges gegeven.

Vanmiddag met fietstaxi's 9 km lang naar de Gaths van Varanasi. We geneerden ons behoorlijk. Twee aardig aan het gewicht Friezen en een tenger maar gespierd mannetje op de fiets. Soms lukte het fietsen hem niet door een lichte helling van het wegdek of ontbreken van asfalt. Dan ben je geneigd uit te stappen en even te helpen. Het is ook krapjes zitten met z'n tweeën. De kap voor de zon (of regen) kon niet omhoog vanwege onze lengte. Een fietstaxi' zal ongetwijfeld onder aan de rangorde van het verkeer zitten.
Vervolgens gingen we in een sloep met motor stroomopwaarts waar we uiteindelijk bij een plaats met een soort paleis uitkwamen. Vergane glorie, maar wel couleur locale, een uitgebreide markt met lokaal volk, erg leuk!
Daarna stroomafwaarts weer terug naar de Gaths van Varanasi.

We gingen vanavond een ceremonie zien die hier elke! avond te zien is en tienduizend bezoekers kent. Een simultaan ritueel door acht in het oranje geklede priesters, met bel geklingel, toeters, vuur en bellen. Heel leuk, niet indrukwekkend. Maar dat was het blijkbaar wel voor de Indiërs. Sloepen en sloepen aaneen voor de trappen waar het opgevoerd werd. Ook vele mensen op de trappen. Vrouwen in de meest mooie sari's. Indiërs die helemaal ontroerd en in trance zijn.
Een soort prinsengracht concert maar dan op de Ganges.
Keurig geklede vrouwen in sari's. Echt een uitje.
Onvermijdelijk natuurlijk de verkopers en kinderen die je van alles proberen te verkopen.
Ik heb nog een aluminium kuipje met bloemen en een waxinelichtjes kaarsje te water gelaten in de Ganges. Toch nog een eigen ritueel. Wat heb ik nu een goed karma...

De terugtocht naar het hotel. Wat een gekkenhuis! Een mierenhoop van mensen.
Eenmaal op de plek waar weer verkeer mocht komen een nog grotere heksenketel.
Zoveel getoeter van auto', motors en enkele tuktuks, het werd menigen uit ons groepje een beetje teveel. En dan plots wordt je naar een binnenplaats geleid waar 6 riksja's (fietstaxi's) op je staan te wachten. We mochten van Vichu met 1 persoon in een riksja, dus dat viel weer mee. Toch was de terugtocht naar ons hotel lang, heel druk, en zeer veel getoeter. Het was een beetje veel allemaal.
Toen ik Vichu later vertelde dat wij in Nederland een boete krijgen als we zelfs geen fietslicht hebben keek hij raar op. (Maar hij was ook verbaasd toen ik zei wij ook crematies kennen)
Wat een rust bij het hotel. Hillegard had per ongeluk in de Ganges gestaan met haar voeten, die wist niet hoe snel ze een douche moest nemen.
Wat een lekker biertje bij de geitenvlees curry. En wat lekker nog bij te komen van alle hectiek op ons balkonnetje. En wat lekker later onder ons slaapzakken te kruipen in de koele kamer......

Een fietstaxi chauffeur verdiende met ons 9 km heen en terug te brengen 125 roepies.
Dat is zo'n 1.50 euro. Onze maaltijd kostte ons 1200 roepies samen, zeg maar 15 euro.
Wat een verschil dan tussen arm en rijk.

Vrijdag, Varanasi.

Vandaag een relax dagje. Heerlijk. Nog niet zo'n lekker ontbijtbuffet gehad, ook met vele Indiase gerechten en knipmessende bedienden. Het begint gewoon te worden :)

Ik ging voor een scheerbeurt en massage van mijn vol indrukken zijnde hoofd, Hillegard ging voor de totale Ayurvedic massage en pedicure.

Het zwembad is ook weer eens tof. Daar zal ik komende weken nog geregeld aan moeten denken.

Vanavond 18.00 uur op weg naar het station om de nachttrein te nemen naar Delhi. We hebben al een vermoeden wat dat gaat inhouden...