Koffie

Tja, Alien, hoe spannend wil je het hebben. Gelukkig zitten we niet in ons buurland Equador vast, zoals andere reizigers op dit moment. Er is zelfs al een negatief reis advies voor Equador.

Van de FARC die hier eerder was merk je niets, wel is er veel politie onderweg en op straat, die heel relaxt doen.
Er zijn wel weg controles, en we zijn al twee keer met de bus stil gehouden om de bus van binnen te laten inspecteren.
De politie rijdt NB met z’n tweeën op één gele Yamaha motors. Gezellig.

Het is hier vooral erg groen en bergachtig. Mensen aardig, maar we zijn ook zeker geen bezienswaardigheid zoals in India.
De Spaans taal blijft een dingetje. Men spreekt totaal geen Engels, en met Frans kom je er ook niet. Dan hebben we gelukkig nog onze reisleider bij ons die perfect Spaans spreekt. Als redmiddel is er nog Google Translate op mijn mobiel. Die vertaalt als het wil hele zinnen voor me. Viceversa.

De wauw factor wil in deze reis nog niet zo komen, mooi, maar geen voortdurende hoogtepunten.
Alhoewel we vandaag met Jeeps de bergen in zijn geweest om de zeldzame wax palmen te zien. Wel bijzonder in een prachtige natuur en het was een heel mooie tocht.

Het eten: waar ik me op verheugd had, Arepas, een mais pannenkoek, is bijna niet door……. te krijgen.
Hij wordt overal bij geserveerd, ook bij het ontbijt. Niemand van de groep lust hem, en de Arepas worden terzijde geschoven.
We zitten nog niet bij zee voor de zeevis, maar ik heb al een paar keer Trucha, zalmforel gehad. Heerlijk. Natuurlijk uit de rivier uit de omgeving. Verder is het hier de keus uit kip, rund of varken. Geserveerd met rijst, Arepas, platte gefrituurde banaan, en een beetje salade.

We hebben ook een tour gedaan naar een koffie plantage en zelfs koffiebonen geplukt. We weten nu alle ins and outs van het koffie proces en waar een goed bakje aan moet voldoen. Wij vonden het ideale bakje koffie te slap.

Het is verder wel couleur locale, ook waar we nu zitten in Salamina. Elk dorp of stad in Colombia heeft zijn eigen vierkante park met diagonale lijnen en hoge bomen en beplanting in het centrum, en het leven speelt zich hierom af. De (katholieke) kerk ontbreekt nergens aan het plein.
Het hotel waar we hier in Salamina zitten, het Colonial, is een van een type erg oud, is in elkaar om gebouwd, niks doet het, alles kraakt, van de koude douche wordt je amper nat, etc etc., maar het is wel gezellig en er is erg aardig personeel.
Salamina is ook wel herkenbaar van de serie “ wie is de mol” die zich vorig jaar in Colombia heeft afgespeeld. Het rechthoekige straten patroon, Calle en Carreras, de straten die omhoog en omlaag lopen, en de kleurige huizen met balkonnetjes en overstekend dak. (Handig als het stortregent, blijf je droog als je vlak langs de muur loopt)

Morgen gaan we door naar Medillin, de tweede stad van het land, ook wel de lente stad genoemd.
Nu zaten we steeds op hoogte, op uitlopers van het Andes gebergte, wat betekende dat het in de zon erg heet kon zijn, een volgend moment begint het te onweren en te stortregenen.
Dus mem, altijd een fleece (vestje) paraat.

Hillegard & Harm